Chronologia wydarzeń Starego Świata

Kaz

-1500 do -1: Prehistoria

-1500: Uciekając przed silniejszymi wrogami, rolnicze plemiona ludzi wkraczają na ziemie pomiędzy Górami Krańca Świata a Górami Szarymi
.
-1000: Przodkowie plemion-założycieli Imperium przynoszą znajomość brązu i koła.

-500: Znaczący wzrost liczby ludzi w Starym Swiecie. Liczni wodzowie i królowie wojują ze sobą, aby ustalić granice swoich krain. Wiele plemion kolonizuje stepy na Północy i zewnętrznym skraju Pustkowi Chaosu. Większe osady zakładane są wzdłuż rzek i wybrzeży mor< kich. Trwają nieustanne walki z goblinami i zwierzoludźmi.

-250: Krasnoludy rozwijają handel z ludźmi na ziemiach, które w przyszłości staną się Imperium. Ludzie są kiepskimi rzemieślnikami i uczą się stosunkowo powoli.

-50: Artur, wódz Teutogenów, odkrywa skałę Fauschlag (później znaną jako Góra Ulryka) i prosi o pomoc klan krasnoludów, które wykuwają tunel biegnący przez górę i budują potężną fortecę na jej szczycie.
-30: Narodziny Sigmara - syna wodza z plemienia Unberogenów.

-20: Marius z Jutonów zostaje pokonany przez
Teutogenów i postanawia wyprowadzić swoich ludzi do nowej krainy. Jednak nie wszyscy z jego poddanych decydują się opuścić ziemie przodków, które później będą należeć do prowincji Nordland i Ostland. Od tego czasu te plemiona nazywano Was-Jutonami. Marius prowadzi swych poddanych na zachód i zakłada królestwo Jutonsryk, zostając
jego pierwszym władcą. Rozpoczyna dziesięcioletnią kampanię w celu uwolnienia bagien od demonów mgielnych. W odpowiedzi na napływ Jutonów na bagna, Marbad - wódz żyjącego na tym terenie plemienia Endalów- zakłada osadę Marburg u ujścia Reiku. Tam odkrywa starożytny miecz elfów i nazywa go Wilczym Pazurem. Ostrze stanie się symbolem jego władzy, na który później przysięgnie lojalność wobec Sigmara.

-15: Krasnoludzki konwój kupiecki z Karaz-a-Karak
zostaje napadnięty na drodze do Gór Szarych. Król Kurgan Zelaznobrody zostaje porwany przez orki, a potem uratowany przez Sigmara. Z wdzięczności za ocalenie, Kurgan wręcza młodzieńcowi podarunek w postaci runicznego młota, Ghal Maraz.

-8: Po śmierci ojca Sigmar zostaje wodzem plemienia Unberogenów.

-1: Bitwa na Przełęczy Czarnego Ognia. Zjednoczone armie ludzi i krasnoludów miażdżą hordę zielonoskórych. To zwycięstwo zwiastuje początek Imperium. Niedługo potem do kraju Sigmara zaczynają przybywać krasnoludzcy rzemieślnicy. Obie rasy rozpoczynają wymianę handlową na wielką skalę, a dzięki popytowi na rzemieślnicze arcydzieła, górskie twierdze odzyskują część dawnej potęgi ekonomicznej.

1 do 999: Czasy Sigmara
i: Sigmar zostaje koronowany na Imperatora przez arcykapłana Ulryka. Alaryk Szalony zaczyna tworzenie Runicznych Kłów, mieczy ofiarowanych później wodzom dwunastu ludzkich plemion.

40: Talgris, syn Krugara, zakłada Talabheim.

50: Po 50 latach wojen i budowania potęgi Imperium Sigmar odchodzi na Wschód. Zostaje utworzony system elektorski. Odtąd władcy prowincji ze swojego grona wybierają nowego Imperatora.

63: Wulcan, arcykapłan Ulryka, doznaje wizji i buduje
świątynię w Middenheim, która zaczyna przyciągać * nieprzerwany strumień pielgrzymów.

73: Kult Sigmara jako Bóstwa Opiekuńczego zostaje uznany w Imperium. Pierwszym arcykapłanem (później nazywanym Wielkim Teogonistą) zostaje Johan Helstrum.

ok. 100: Imperator Heydrich otrzymuje wykonane przez Alaryka Szalonego Runiczne Kły i przekazuje je Książętom-Elektorom.

100-500: System elektorski umacnia się, a powszechność kultu Sigmara doprowadza do otwartego konfliktu z arcykapłanem Ulryka.

113: Zostaje ukończona budowa świątyni Ulryka w Middenheim.

322: W Drakwaldzie Imperator Hundrod Zapalczywy zabija ostatniego smoka, Mascara Wielkiego.

400-900: „Marsz ku Kresom”.

501: Armia Imperatora Sigismunda II pokonuje króla Jutonów i włącza dawne ziemie krainy Jutonsryk do prowincji Westerland.

555: Imperator nadaje Middenheim status wolnego miasta, aby zapobiec jego całkowitemu oderwaniu się od Imperium.

632: Pierwsze najazdy Norsmenów na Marienburg.

765: Przymierze zawiązane podczas zgromadzenia
Athlingu w Traktatsey kończy najazdy Norsmenów na rozwijającą się osadę w Marienburgu.

1000 do 1546: Powstanie krain

1000: Krainy Starego Świata rodziły się w ogniu wojen i podziałów. Zaraza i rozruchy niweczą plany kolonizacji regionów zalesionych. Łowcy i poszukiwacze przygód podróżują wzdłuż rzek, docierając aż do źródeł Talabeku. Imperialną władzę reprezentują kapłani Taala i Rhyi, zakładając osady i świątynie na brzegach większych rzek, często w miejscach dawnych siedzib elfów i krasnoludów.

1010: Niziołki osiedlają się w Stirlandzie. Ludwig Gruby wydaje dekret przyznający niziołkom z Krainy Zgromadzenia autonomię administracyjną oraz glos elektorski.

1053: Od samego początku rządy Borysa Nieudolnego stają się symbolem łapownictwa i sprzedajności.

1102: Manann zostaje uznany bóstwem opiekuńczym Marienburga.

1106-1110: W Drakwaldzie rośnie liczba pojawiających się tam bestii Chaosu. Yilner, dziedzic tronu
drakwaldzkiego, zostaje zabity. Imperator umieszcza Runiczny Kieł Drakwaldu w pałacowym skarbcu, dopóki nie wybierze nowego dziedzica.
1109: Norsmeni najeżdżają Marienburg. Snorri Półręki ogłasza się jarlem Vestlandu. Książęta Westerlandu wycofują się na wyspę Rijkera.

1111: Klan Pestilens uwalnia Czarną Zarazę w Imperium.
W ciągu następnych czterech lat od chorób i głodu wymrze większa część ludności. Przez kraj przewala się potężna inwazja skavenów. W Sylvanii nekromanta Vanhel tworzy wielką armię nieumarłych, ożywiając ciała ofiar zarazy. Legiony żywych trupów odpierają ataki skaveńskich najeźdźców. Większość populacji Middenheim unika plagi dzięki ścisłej izolacji zarządzonej przez grafa Gunthara. Norsmeni porzucają Marienburg.

1115: Skaveny zaczynają systematycznie niszczyć ocalałe osady ludzkie w Imperium. Imperator Borys Nieudolny umiera na Czarną Zarazę, nie pozostawiwszy następcy.

1122: Książę Mandred zbiera wojsko i rusza na wyprawę przeciw szczuroludziom.

1124: Po ostatecznym zwycięstwie Mandred zostaje wybrany Imperatorem.

1152: Imperator Mandred Szczurobójca ginie
w skrytobójczym zamachu. Książętom-Elektorom nie udaje się wybrać następcy i Imperium rozpada się na samorządne prowincje. Rywalizujący kandydaci na Imperatora walczą o władzę. Wybucha wojna między Talabeklandem i Stirlandem.

1153-1200: Wioski w Drakwaldzie zanikają, gdy puszcza
odbiera zagarnięte przez ludzi tereny, a osady zostają spustoszone przez gobliny i bestie Chaosu.

1359: Książę Stirlandu zostaje wybrany Imperatorem w Nuln.

1360: Arcyksiężna Ottilia z Talabeklandu ogłasza się Imperatorką. Spór między grafem Heinrichem i arcykapłanem Ulryka doprowadza do przenosin Ar-Ulryka do Talabheim i udzielenia wsparcia Ottili. Bezbronny Marienburg zostaje złupiony po raz trzeci. W ciągu następnych kilkuset lat będzie dwóch Imperatorów: wybrany na elekcji oraz aktualny Książę Talabeklandu.

1366: Tileańscy najemnicy najmują się do walki po obu stronach w wojnie domowej, która szaleje w Imperium.

1414: Nordland i Middenland podpisują ugodę, która
dzieli sporne ziemie Drakwaldu, co kończy waśnie wywołane po ogłoszeniu dekretu Mandreda.

ok. 1450: Wyprawy zbrojne na teren Arabii.

1547 do 1999: Wiek Trzech Imperatorów

1547: Dochodzi do pojednania między arcykapłanem Ulryka i Księciem Middenlandu. Na wszystkich
kapłanów Ulryka zostają nałożone śluby czystości (ma to uniemożliwić Ar-Ulrykowi założenie rywalizującej dynastii). Książę Middenheim ogłasza się Imperatorem. W krainie panuje teraz trzech Imperatorów. Żaden z nich nie zdobywa zbyt wiele posłuchu w pozostałych prowincjach i w efekcie każdy rządzi niezależnym regionem.

1550: Wybucha wojna między Middenheim a Talabheim. Middenland staje się oddzielną prowincją. Marienburg zostaje zajęty przez bretońską armię pod wodzą diuka L’Anguille. Pięcioletnią okupację kończy zbrojna wyprawa Księcia Middenlandu.

1550-1978: Dalszy rozpad Imperium, któremu towarzyszy wzrost liczby demonologów, nekromantów i czcicieli bogów Chaosu.

1604: Książę van Buik oddaje miejsce w radzie miejskiej
Marienburga kupcom i armatorom, zapoczątkowując demokratyczne rządy w mieście.

1681: Noc Niespokojnych Umarłych. W ciągu jednej nocy na całym Starym Swiecie zmarli wstają z grobów, a potem wyruszają siać przerażenie i zamieszanie wśród żywych. Przed końcem koszmarnej nocy całe wioski i miasta zostają przejęte i zniszczone.

1707: Wódz orków Gorbad Żelazny Pazur przekracza Przełęcz Czarnego Ognia i napada na południowe tereny Imperium. Nuln zostaje splądrowane, a Kraina Zgromadzenia spalona. Książę Eldred ginie w bitwie, a wkrótce potem zniszczony Solland przestaje istnieć jako oddzielna kraina. Runiczny Kieł Księcia trafia w ręce orków. Gorbad prze na północ wzdłuż Górnego Reiku. Wielka armia imperialna pod wodzą księcia Wissenlandu zostaje pokonana w bitwie pod Griinbergiem na południe od Altdorfu, ale Gorbad zostaje ranny podczas walki. Rozpoczyna się oblężenie Altdorfu. W trakcie szturmu orkowe wywerny zabijają Imperatora Sigismunda, ale Altdorf dzielnie odpiera kolejne szturmy zielonoskórych.

1812: Middenlandczycy oblegają Middenheim. Na pomoc obrońcom ruszają krasnoludy. Podziemne Miasto zostaje zapieczętowane na zawsze.

1850: Norsmeni wznawiają napaści na wybrzeże Morza Szponów. Marienburg zostaje splądrowany po raz czwarty.

1979: Magritta z Marienburga zostaje wybrana Imperatorką przez kilku Książąt-Elektorów. Wielki Teogonista Sigmara odmawia uznania tej elekcji i ogłasza bezkrólewie. Od tej pory, aż do czasów Magnusa Pobożnego, nie ma żadnych Imperatorów.
Pojedyncze miasta tworzą własne rządy, a do władzy dochodzą kupieccy burmistrzowie.

1999: Mordheim zostaje zniszczone przez kometę o dwóch ogonach.

2000 do 2501: Nowe Tysiąclecie

2000: Żeglarze Starego Świata wyruszający na wyprawy
badawcze na zachód zostają powstrzymani przez elfy przed lądowaniem na wybrzeżu Ulthuanu.

2010: Wojny z Książętami Wampirów rozpoczynają się od zniszczenia Ostermarku przez Vlada von Carsteina, najsłynniejszego z władców Sylvanii. Armie nieumarłych pustoszą Stirland.

2025: Vlad von Carstein zostaje pokonany przez Krugera, Wielkiego Mistrza zakonu Rycerzy Białego Wilka. Von Carstein powraca rok później, a u podnóża Góry Ulryka zostaje znalezione wyssane z krwi ciało Krugera.

2051: Vlad von Carstein zostaje zabity podczas oblężenia
Altdorfu, a jego żona Izabella popełnia samobójstwo, nie chcąc wieść nieumarłego życia bez niego. Książęta Wampirów walczą między sobą, a nieumarła armia zostaje podzielona pomiędzy zwaśnione wampirze stronnictwa.

2094: Konrad von Carstein przejmuje władzę nad Sylvanią.

2111: Książę Middenlandu, Luitprand II, każe wymordować wszystkich mieszkańców miasta Rotebach za „sojusz z Chaosem”.

2132-2145: Manfred von Carstein, najmłodszy i najbardziej przebiegły z Książąt Wampirów, przeprowadza zaskakujący atak na Imperium pogrążone w zażartej wojnie domowej. Niemal udaje mu się podbić Altdorf, ale połączone armie Imperium, krasnoludów i Wysokich Elfów ostatecznie zmuszają go do odwrotu do Sylvanii. Zdecydowane wyeliminować zagrożenie ze strony Książąt Wampirów, różne frakcje Imperium jednoczą się. Razem ze sprzymierzonymi oddziałami krasnoludów i Wysokich Elfów przepatrują mroczne lasy Sylvanii. Na Bagnie Hel Manfred zostaje osaczony i pokonany, a jego armia nieumarłych zniszczona.

2302: Rozpoczyna się Wielka Wojna z Chaosem. Horda demonów przekracza Linsk i oblega Praag. Miasto zostaje zdobyte zimą na przełomie lat 2302 i 2303.

2303: Magnus Pobożny ściera się z armiami Chaosu i pokonuje je u bram Kisleva. Kilka oddziałów szczuroludzi infiltruje ziemie Imperium i wkrótce w Nuln, Talabheim ora% Marienburgu wybuchają niewielkie ogniska zarazy.

2304: Magnus Pobożny z Nuln zostaje obrany
Imperatorem. Następuje odbudowa Imperium. Magnus zakłada dwór w Nuln. W Altdorfie Teclis tworzy Kolegia Magii. Magnus wydaje „Imperialny Dekret o Magii” - zbiór praw i regulacji, których muszą przestrzegać wszyscy obywatele Imperium
* obdarzeni umiejętnościami magicznymi. Złamanie postanowień dekretu karane jest śmiercią.

2369: Po śmierci Magnusa, skłócony z Wielkim Teogonistą brat Imperatora, Gunthar von Bildhofen, zostaje odsunięty od władzy, a na tronie zasiada Książę Leopold ze Stirlandu.

2371: Wnuczka Gunthara von Bildhofena poślubia Borysa Todbringera, a ich syn staje się pierwszym grafem Middenheim z rodu Todbringerów.

2378: Marienburgskie floty kupieckie i ochotnicze przeprowadzają wysoce skuteczną kampanię przeciwko piratom.

2383: Kilkoro dzieci opowiada o objawieniu się Shallyi w zagajniku pod Pfeildorfem. Niektórzy twierdzą, że dzieci potrafią czynić cuda. Inkwizytorzy z Nuln odmiennie oceniają ich dar i palą malców na stosie. Ich poplecznikom udaje się przetrwać i wkrótce zakładają Zakon Dzieci Gołębicy.

2420: W Górach Krańca Swiat*a wódz goblinów, Grom, zwołuje plemiona orków i goblinów.

2424: Po pokonaniu krasnoludów w Bitwie pod Żelaznymi Wrotami, armia Groma rusza na Imperium. Większość terenów na północy i wschodzie zostaje zdewastowana, a część Nuln spalona do gołej ziemi. Grom prowadzi armię nad morze, gdzie buduje wielką flotę i żegluje na zachód, by nigdy nie powrócić do Starego Świata.

2429: Marienburg odłącza się od Imperium. Imperator Dieter IV przekazuje rajcom miejskim władzę nad Jałową Krainą w zamian za pokaźną kwotę w złocie. Gdy skandal wychodzi na jaw, Dieter zostaje pozbawiony władzy. Tron przejmuje Wilhelm III, a korona przechodzi w ręce Książąt-Elektorów Reiklandu. Śmiałe trio iluzjonistów związanych z szanowaną trupą teatralną odwiedza Pałac Imperialny w Altdorfie i odjeżdża wraz z częścią skarbów ze zbiorów Imperatora. Wilhelm III rozkazuje przeprowadzenie masowych procesów czarodziejów, oskarżając ich o czarostwo i konszachty z Chaosem. Zostaje stoczona bitwa na Bagnie Grootscher. Książę Frederik zmienia Twierdzę Tarhelm w więzienie.

2448: Potop zalewa Marienburg. Następuje rozbudowa murów Vloedmuur i usprawnienie systemu odwadniającego.

2449: W odpowiedzi na wprowadzone przez radę miejską prawo gwarantujące gildiom ograniczenie wpływów związków pracowniczych, w Marienburgu wybuchają zamieszki, które rozpoczynają się w stoczni Suiddock i ogarniają całe miasto.

2502 do czasów obecnych: Rządy Karla Franza

2502: Koronacja Karla Franza, obecnego Imperatora.

2515: Herszt zwierzoludzi Graktar niszczy Gortsburg
i Leitenbad, ale przegrywa w bitwie pod Helmgartem.

2516-2517: Graktar zostaje wyzwany do pojedynku i pokonany przez Khazraka, który przeprowadza serię najazdów w całym Drakwaldzie, plądrując Jagerhausen, Immelscheid i Arenburg.
Ku wielkiemu niezadowoleniu Altdorfu. Marienburg kupił niezależność od Imperatora Dietera IV,

2518: Borys Todbringer II oczyszcza Drakwald ze
zwierzoludzi i osobiście wyłupia oko Khazrakowi w bitwie pod Elsterweldem.

2519: Khazrak wyłupia prawe oko Todbringera podczas zasadzki pod Norderingen. Książę oferuje 10 tys. złotych koron za głowę Khazraka.

2521-2522: Zjednoczeni przez Archaona, Pana Końca Czasów, łupieżcy z Pustkowi Chaosu ruszają na południe w wielkiej liczbie. Luthor Huss spotyka młodego Valtena i stwierdza, że jest to Sigmar Odrodzony. Imperator Karl Franz zwołuje Konklawe Światłości, by omówić sprawę narastającego zagrożenia z Północy. Nazwana Burzą Chaosu, inwazja z Północy przewala się przez Kislev i wdziera do Imperium. Huss i Valten spotykają się z Karlem Franzem. Imperator wręcza młodemu kowalowi Ghal Maraz i mianuje go Wybrańcem Sigmara, ale zachowuje władzę nad Imperium. Archaon zamierza splugawić Płomień Ulryka w Middenheim. Połączone siły Middenlandu, Ostlandu i Hochlandu opóźniają jego natarcie. Armia dowodzona przez Karla Franza i wspomagana przez Teclisa i Valtena odpiera wojska Archaona spod Middenheim. W czasie bitwy Valten zostaje śmiertelnie ranny. Po pokonaniu hordy Chaosu Imperium rozdziera schizma religijna. W Świątyni Shallyi zostaje znalezione ciało zamordowanego Valtena, ale wkrótce zwłoki znikają. Mówi się, że powróci on ponownie, gdy będzie potrzebny.

2522: Czasy obecne.

Kaz

Ożywieńcy. Kalendarium ożywieńców

Lata według kalendarza Imperium

-2500. Powstanie Nehekhary, pierwszej ludzkiej cywilizacji.
Po śmierci Królowie Kapłani są mumifikowani i chowani w wielkich piramidach.
Grupy takich piramid i grobowców nazywane są nekropoliami

-2000. Narodziny Nagasha

-1968. Grupa Mrocznych Elfów zepchnięta z kursu przez
sztorm jest zmuszona do zatrzymania się w porcie w Khemri. Nagash uczy
się od nich Mrocznej Magii i osiąga więcej niż na zdolnego uczenia przystało.
Posiadłszy całą wiedzę, jaką mogły mu przekazać Mroczne Elfy, pokonuje
ich przywódców w magicznym pojedynku, a pozostałych zagrzebuje żywych wewnątrz
Wielkiej Piramidy w Khemri.

-1959. Nagash zabija Króla Kapłana Khemri i przejmuje
jego władzę.

-1950 - 1750. Nagash zaczyna przedłużać swoją więdnącą
młodość przez destylowanie eliksiru z ludzkiej krwi. Na swoich pomocników
rekrutuje pewnych zdeprawowanych szlachciców. Razem zaczynają widzieć siebie
jako bogów, a ludność miasta jako bydło. Gdy okres ich życia rozszerza
się poza okres życia zwykłych śmiertelników, zaczynają unikać światła i
poszukują zimnych, ciemnych miejsc, aby ukryć się przed palącym dniem.
Nagash nakazuje budowę Czarnej Piramidy Nagasha, jednej z największych
budowli zbudowanych kiedykolwiek przez człowieka, przewyższającą nawet
Wielką Piramidę Khemri.

-1750 - 1650. Królowie Kapłani zaczynają obawiać się
mocy Nagasha i zawiązują przeciwko niemu wielką konfederację. Po blisko
wieku walk potęga Nagasha została ostatecznie złamana, a on sam jest zmuszony
do ucieczki na północ. Król Kapłan Lahmi zabiera ze sobą księgi Nagasha
pozostawione w Czarnej Bibliotece w Khemri i potajemnie stara się naśladować
jego Mroczną Magię.

-c1600. Wędrówki Nagasha doprowadziły go do Kalekiego
Szczytu, góry nad brzegiem Kwaśnego Morza. Kaleki Szczyt zawiera w sobie
największą na świecie, masywną bryłę błyszczącego spaczenia. Nagash rozpoczyna
eksperymenty ze spaczeniem, ale wpływ tej ogromnej bryły czystego Chaosu
jest tak niszczący, że jest zmuszony do użycia jeszcze silniejszej magii
nekromanckiej do podtrzymania swego pseudożycia

-1500 - 1350. Nagash odkrywa, że użyty w małych ilościach
spaczeń może być silnym dodatkiem do jego mrocznych czarów. Z powodu braku
podwładnych zaczyna z powodzeniem eksperymentować nad ożywianiem zwłok
i szkieletów. Używa swoich ożywieńczych niewolników do pracy w kopalniach
poniżej Kalekiego Szczytu i do stworzenia Nagashizzar, Przeklętej Jamy,gigantycznej podziemnej fortecy pełnej alchemicznych laboratoriów, koszar,
odlewni i zbrojowni. Pyły i odpady z kopalni wkrótce wyjałowiły pobliski
ziemie tworząc Pustkowie Nagasha. Prymitywne plemiona ludzkie zaczęły oddawać
mu cześć jako bogu i to ostatecznie doprowadziło do ich deewolucji w zjadającą
zwłoki rasę ghuli. Na przestrzeni kilkuset lat Nagash zbudował potężne
imperium otaczające wybrzeża Kwaśnego Morza.

-1350 - 1250. Skaveni przyciągnięci do Kalekiego Szczytu
przez wielką ilość spaczenia wszczynają wojnę przeciwko Nagashowi, lecz
Wielki Nekromanta jest teraz tak potężny, że jego legiony zmuszają skavenów
do odwrotu. Ostatecznie dochodzi do ugody pomiędzy Nagashem, a Radą Trzynastu.
Skaveni zwabiają do Przeklętej Jamy kilka plemion orków i goblinów w zamian
za spaczeń wydobywany pod Kalekim Szczytem

-1222. Wielkie trzęsienie ziemi odkrywa w Górach Mglistych
bogate złoża gromrilu. Nagash wykuwa ze stopu gromrilu i ołowiu swoją legendarną
zbroję.

-c1200. Zbuntowani Królowie Kapłani, którzy studiowali
prace Nagasha uświadamiają sobie obecność Wielkiego Nekromanty i wysyłają
do niego posłańców. Pogłoski o tym docierają do tych Królów Kapłanów którzy
nie przeszli na Ciemną Stronę i zwolennicy Nagasha zostają pokonani i wypędzeni
przez sojusz pod dowództwem Króla Kapłana Alcadizaara.

-1163 - 1152. Nagash wypowiada nagle wojnę Królom Kapłanom.
Królowie są teraz zjednoczeni przez Króla Alcadizaara i pod jego dowództwem
pierwszy najazd Nagasha zostaje zatrzymany. Nagash zsyła na te ziemie zarazę.
Jego ożywieńcy są na nią niewrażliwi, ale ludność tego kraju umiera w męczarniach.
Nowa armia ożywieńców najeżdża ziemie Królów Kapłanów niszcząc wszystko
na swej drodze. Alcadizaar zostaje sprowadzony w łańcuchach do Nagashizzar,
gdzie Nagash poddaje go torturom.

-1151. Wielki Rytuał. Po wchłonięciu zdumiewającej ilości
spaczenia Nagash rozpoczyna Rytuał Budzenia. Czując niebezpieczeństwo,
w jakim się znajdują, skaveni uwalniają króla Alcadizaara, który zabija
Nagasha i ucieka z jego Koroną Czarnoksięstwa. Jednakże wielu ożywieńców
wskrzeszonych przez Wielki Rytuał pozostaje ożywiona, siejąc terror gdziekolwiek
się pokażą.

-1149. Arkhan Czarny plądruje miasto Bel-Alia, rozpoczynając
to, co późniejsze kroniki Arabii nazwą Wojnami Śmierci. Przez następny
tysiąc lat Arkhan najeżdża ziemie Arabii z otaczających je pustkowi. Potężna
kiedyś cywilizacja władająca tymi ziemiami zostaje zredukowana do kilku
osłabionych państewek-miast i garści pustynnych plemion.

-1147 - 1020. Ciało Alcadizaara zostaje odnalezione przez
Kadona, który wyrywa z rąk martwego króla Koronę Czarnoksięstwa. Stworzone
przez niego imperium ożywieńców zostaje spustoszone przez wodza orków Dorka
Czerwone Oko.

-c600. Vorag Krwistozęby jednoczy rozproszone plemiona
ghuli żyjące pod Kalekim Szczytem i zostaje pierwszym i jedynym Królem
Ghuli. Duża, ale niezdyscyplinowana armia pod jego dowództwem szybko pokonuje
i niszczy gobliny z plemienia Czerwonej Chmury. Pozostali przy życiu członkowie
plemienia zostają zniewoleni i zmuszeni do budowy Fortecy Voraga na wschód
od Równiny Kości. Następnie Vorag atakuje goblińskie plemię Szarych Wiedźm,
które zostaje zmuszone do wycofania się do swoich górskich siedzib. Podcza
oblężenia ich siedziby Vorag zostaje ugodzony dobrze wymierzonym pociskiem
z balisty i ginie. Pozbawione dowódcy ghule rozpraszają się i przedostają
z powrotem do Kalekiego Szczytu. Forteca Voraga zostaje zapomniana i popada
w ruinę.

-40. Nagash odradza się dokładnie po 1111 latach po zniszczeniu.
Usiłuje zmusić Króli Grobowców do podporządkowania się jego rozkazom, jednak
oni buntują się i pod wodzą króla Settry zmuszają go do odwrotu do Nagashizzar.
Po powrocie Nagash znajduje swoją twierdzą opanowaną przez skavenów, ale
wypędza ich wszystkich w ciągu jednej nocy. Przez następne trzy dekady
pojedyncze kontrataki skavenów są odpierane przez siły Nagasha.

- 39. Settra obraca się przeciwko innym Królom Grobowców
i zostaje pokonany w bitwie trwającej przez siedem dni i siedem nocy. Wycofuje
się do Khemri, by stworzyć imperium Ożywieńców, które będzie konkurować
z imperium Nagasha zarówno wielkością jak i potęgą.

-30. Nagash wykuwa Żelazną Dłoń.

-15. Arkhan Czarny rozbija olbrzymią hordę skavenów w
bitwie pod Skałą Śmierci. Porażka skavenów jest tak wielka, że zaniechają
odbicia Przeklętej Jamy.

1 - 15. Nagash dowiaduje się, że Korona Czarnoksięstwa
znajduje się w posiadaniu Moratha. Udaje się na północ, by odzyskać swoją
koronę, ale Morath zostaje pokonany przez Sigmara zanim Nagash mógł odzyskać
swoją własność. Nagash wskrzesza ogromną armię ożywieńców i atakuje Imperium.
W Bitwie o Rzekę Raik Nagash zostaje pokonany przez Sigmara, a jego armia
prawie doszczętnie zniszczona.

16. Krell, jedyny ocalały z armii Nagasha, zostaje pokonany
w Bitwie nad Jeziorem Lodowcowym i uwięziony w magicznej krypcie.

c100. Ożywieńcza flota Settry po raz pierwszy atakuje
wybrzeża późniejszej Bretonii, biorąc do niewoli do Khemri setki ludzi,
których czeka los gorszy od śmierci.

876. Wojownicy z Norski, podczas podróży do Lustrii zdobywają
statek kupiecki z Imperium i nieświadomie biorą na pokład ciało wampira
Luthora Harkona. Gdy statek dociera do Lustrii, cała załoga jest już albo
zniewolona albo przemieniona w ożywieńców. Luthor rozpoczyna budowę swojego
imperium w południowej Lustrii. Miejsce to zyskuje złą sławę i zostaje
nazwane Wybrzeżem Wampirów.

1111. Czarna Śmierć wywołana przez skavenów wymiata 90%
populacji Imperium. Skaveni, wylegają ze swych podziemnych tuneli, by podbić
te ziemie. W Sylvanii nekromanta Vanhal wskrzesza ogromną armię z ciał
ofiar zarazy i stawia czoła skaveńskim najeźdźcom.

1112 - 1124. Vanhal buduje fortecę Vanhaldenschlosse
i tworzy potężne Imperium Ożywieńców. Przez następne dziesięciolecie Vanhal,
niedobitki Imperium i skaveni toczą wojny przeciwko sobie. Wojna kończy
się, gdy Vanhal zostaje zamordowany, a jego armia unicestwiona. Skaveni
osłabieni przez wojnę z Vanhalem zostają pokonani i zmuszeni do powrotu
pod ziemie przez hrabiego Mandreda Zabójcę Skavenów.

1175. Settra prowadzi dużą armię przeciwko Bretonii.
W Dzikim Punkcie spotyka się z bretońską flotą dowodzoną przez admirała
Henriego Lamorte. Flota Settry zostaje pokonana, ale on sam ucieka ślubując
zemstę.

1207 - 1244. Odkryte zostają nekromanckie praktyki Dietera
Helsnichta i zostaje on wypędzony z Middenheim. Ucieka do Puszczy Cieni,
gdzie ożywia armię, którą atakuje Imperium. Rozbija pierwszą armię Imperium
wysłaną by go powstrzymać, jednak sam zostaje pokonany w Bitwie pod Beeckerhoven
przez połączone siły Imperium i Kislevu. Ciało Dietera nigdy nie zostało
odnalezione.

1275. Krypta rodziny Lamorte zostaje obrabowana przez
złodziei grobów, którzy kradną ciało Henriego Lamorte w wydawałoby się
bezcelowym występku. Niedługo później jednak raporty donoszą o się nowym,
utalentowanym Lordzie Upiorów dowodzącym flotą Settry...

1681. Noc Żywych Trupów. Nagash powraca raz jeszcze 1666
lat po zabiciu przez Sigmara. Przez jedną noc umarli przemierzają znany
świat siejąc strach i zwątpienie wśród żywych . Całe wioski i miasta zostały
opanowane i zniszczone przed końcem nocy terroru.
1797. Vlad von Carstein zostaje pierwszym Hrabią vampirem
Sylvani i poślubia hrabinę Isabellę von Drak. Przez następne dwa wieki
pozostałe rodziny arystokracji zostają zarażone przekleństwem wampiryzmu.

2010. Zniszczenie Ostermark przez Vlada von Carstein
rozpoczyna Wojny Hrabiów Wampirów. Armie ożywieńców przemierzają kraj pomiędzy
Stirlandem a północną granicą.

2051. Vlad von Carstein zostaje zabity podczas oblężenia
Altdorfu, a Isabella nie chcąc spędzić wieczności bez niego popełnia samobójstwo.
Hrabiowie zaczynają walczyć między sobą, a ich armia ożywieńców rozdziela
się by walczyć w ich rodzinnych waśniach.

2094 - 2121. Konrad von Carstein okazuje się najsilniejszym
z wampirów. Wiedzie swoje siły przeciwko Imperium, ale zostaje pokonany
w bitwie Czterech Armii w 2100. Ostatecznie zostaje pokonany przez połączone
armie Imperium i krasnoludów w Bitwie pod Grim Moor w roku 2121.

2132 - 45. Manfred von Carstein, ostatni i najprzebieglejszy
z wampirów, atakuje niespodzianie będące w stanie wojny domowej Imperium.
Niemalże udaje mu się zdobyć Altdorf, ale ostatecznie zjednoczone siły
Imperium, krasnoludów i wysokich elfów zmuszają go do odwrotu do Sylvani.
Postanowiwszy raz na zawsze zlikwidować zagrożenie ze strony Hrabiów Wampirów,
różne frakcje Imperium jednoczą się i wraz z ich krasnoludzkimi i elfimi
sprzymierzeńcami, przeszukują mroczne lasy Sylvanii. Manfred zostaje ostatecznie
osaczony w zatoce Hel Fenn, gdzie zostaje pokonany, a jego armia zniszczona.

2491. Heinrich Kemmler, znany także jako Liczmistrz,
odnajduje kryptę straszliwego Krella, Mistrza Chaosu i wskrzesza go z powrotem
do życia. Na czele potężnej armii ożywieńców wędrują z Szarych Gór do Bretonii,
paląc i rabując wszystko na swej drodze. W zaciętej bitwie o klasztor la
Maisontall ich armia odnosi tak ciężkie straty, że zostają zmuszeni do
powrotu do Szarych Gór. Ich powrót na czele nowej armii jest tylko kwestią
czasu...